İçimde bir hayvan var!
Bazen aşık olup,türkü tuturup,
Maralımı arar,dağdan dağa aşarım.
Bazende,işimi çok sever,
Çalışır da çalışır,
Arkadaşlar dalga geçer,
Eşek diye!
Çalışkan olmak suç mu?
Dünyanın en güzel gözleri bende,
Yinede değerim bilinmez.
Bazende içimde bir maymun var.
Neşeli,hoş sohbetli,şakacıyım.
Şaklabanlık yapınca da,
İnsanlar güler de güler.
Ciddiye almazlar beni.
Maymun olmaktan vazgeçtim.
Ciddileştim,hayat ne kadarda zor.
Dalga geçmem lazım.
Yoksa çekilmez bu insanlar
Bazende öküz olurum,öküz.
Dünyanın hallerini,
Anlamıyorum,düşünemiyorum.
Hepten şaşırdım
Öküz müyüm,ben yoksa.
Bazende akrep olurum.
Akrabanın akrabaya yaptığını,akrep yapmazmış.
Nereden icap etti,acaba,
Öç alma duygusu mu ne?
Sonrada etrafım,ateş çemberine döner,
Kendi kendimi sokar,
Ölürüm bu huyumdan
Vicdan azabımı acaba?
Bazende kendimi,kaplan sanıp,
Hayata karşı,
Cesurca mücadele eder,
Her şeye başarmaya çalışırım.
Başarırım da,bir sevinç,bir sevinç.
Karşıma bir kaplan çıkıncaya kadar.
En iyisi beyaz atlı prens olmak,
Aşk var,umut var,sevinç var.
Bu beyaz atlı prenste,
At gibi çok huylu,çok huysuz,bin bir türlü
Beyaz atlı attan inip,
İnsan olmak en iyisi!
Bakalım ne gelecek başıma.
Yaşa da gör hayatı.
Cemal Borandağ
23 Şubat 2018-Pazarcık
İçimdeki hayvanı zapt edemiyorum.Maymun iştahlı.
