(Sayın Ayşe Tolunay sayfasından alıntıdır.)
Vietnam’da zayiat vermek istemeyen bir Amerikan generali temizlik harekâtında alması gereken bir köyü taş taş üstünde kalmayana kadar bombalatır.
Özel birlikler köyü sarar ve tek tek evleri arayıp temiz raporunu
verip, alındı listesine bir yenisini ekleyip tam köyden ayrılırken,
arkalarından tek bir el ateş edilir.
Yine inanılmaz bir bombardıman başlar.
Mantar gibi yükselen alev topları, makinalıların sinir bozucu sesi ve arkasından korkunç bir ölüm sessizliği.
Yine özel timler her bir deliği ararlar ve döküntülerin arasında bir deri bir kemik kalmış Vietnamlı bir çocuğu elinde bir tüfekle bulurlar.
Çocuğu doğrudan generalin önüne getirirler.
General çocuğu görünce çok etkilenir.
Kimseleri görmeden bombalar yağdırmaya benzemez karşılıklı ilişki.
Generalin sağ gözü takmadır. Üstelik de hayli belirgin bir protez.
Çocuğa dönüp;
– Bak sana bir şans vereceğim. Hangi gözümün gerçek olduğunu bil, seni kurşuna dizilmekten kurtarayım.
Çocuk bir an generalin yüzüne bakar ve;
– Sağ gözünüz gerçek! der.
General şaşırır;
– Nasıl olur, sağ gözüm takma, açıkça da belli oluyor. Neden bile bile öyle bir cevap verdin?
Çocuk;
– O daha insanca bakıyordu..!!!
Yine inanılmaz bir bombardıman başlar.
Mantar gibi yükselen alev topları, makinalıların sinir bozucu sesi ve arkasından korkunç bir ölüm sessizliği.
Yine özel timler her bir deliği ararlar ve döküntülerin arasında bir deri bir kemik kalmış Vietnamlı bir çocuğu elinde bir tüfekle bulurlar.
Çocuğu doğrudan generalin önüne getirirler.
General çocuğu görünce çok etkilenir.
Kimseleri görmeden bombalar yağdırmaya benzemez karşılıklı ilişki.
Generalin sağ gözü takmadır. Üstelik de hayli belirgin bir protez.
Çocuğa dönüp;
– Bak sana bir şans vereceğim. Hangi gözümün gerçek olduğunu bil, seni kurşuna dizilmekten kurtarayım.
Çocuk bir an generalin yüzüne bakar ve;
– Sağ gözünüz gerçek! der.
General şaşırır;
– Nasıl olur, sağ gözüm takma, açıkça da belli oluyor. Neden bile bile öyle bir cevap verdin?
Çocuk;
– O daha insanca bakıyordu..!!!
