Mustafa Kemal
anlatıyor; “O gün (26 Ağustos) sabaha karşı şöyle bir dışarı çıktım. Bir
Mehmetçik bir mekkare arabasını şarkı söyleyerek sürüyordu. Beni
görünce sustu, derhal toparlandı. Pek neşeli göründüğünü söyledim ve
sebebini sordum. “Ne bileyim Paşam” dedi, “İçimden geliyor, Hani bugün
harp bitecekmiş gibi geliyor içime….” Sonra harbin bitmesini yanlış
anlamamdan korkarak hemen şu sözleri ilave etti; “Düşmanı denize
dökeceğiz tabii!.....” O vakit, benden ona yani Başkomutandan son nefere
kadar hepimizin aynı duygularla sihirlenmiş olduğumuzu anladım. İnanır
mısınız neferin sözleri, benim maneviyatıma çok tesir etmişti.”
