Kahramanlarımızın ilki, Paris-İstanbul arasında trenle mekik dokuyan genç bir Türk işadamı.
Macaristan'da genç bir bayanla tanışır. Evlenme teklif eder ve evlenirler.
İzmirli işadamı, olayı ailesine açamaz. Macaristan'da bir kızı olur. Kızına Nermin adini verir.
Nermin büyümekte, Mustafa Kemal'in yaptıklarını, gazetelerden heyecanla izlemektedir.
Baba İzmir'de ölür. Aile, geçim sıkıntısına düşer.
14 yasındaki Nermin, Macaristan'da paralı olan öğrenimini sürdüremez olur.
Mustafa Kemal'in ülkesinde eğitim parasızdır.
Nermin, baba yurduna gitmeye karar verir.
Annesinin haberi olmadan Türk Büyükelçiliği'ne başvurur. Ona bir
pasaportla birlikte, eline durumunu açıklayan bir de Türkçe mektup
verirler. Bası sıkıştığında, derdini anlatamadığında o mektubu
gösterecektir.
Olayı öğrenen annesi de ona destek verir. Üçüncü
mevki bir tren kompartımanının tahta sıraları üzerinde, günlerce sürecek
bir yolculuk baslar.
Tren, Türkiye topraklarına girer. Gümrük
memurları, elinde Türk pasaportu olan ama Türkçe bilmeyen bu çocuğun
durumunu çok ilginç bulur, giriş izni de hemen verilir.
Öykü uzun...
Küçük Nermin, İstanbul'da bir yandan Almanca dersleri verirken öte
yandan Türkçe öğrenir. Mustafa Kemal'in parasız kıldığı eğitim
olanaklarından yararlanır.
İstanbul Hukuk Fakültesi'ni bitirir. Gazetecilik yapar. Türkçenin arkasından İngilizce ve Fransızca da öğrenmiştir.
Siyasal Bilgiler Fakültesi'ne asistan olur. Çağdaş siyaset biliminin Türkiye'ye girmesine öncülük edenler arasında yer alır.
Gün olur, Türkçesinin bozuk olduğunu öne sürerek öğretim üyeliğinden atılmasını isteyenler çıkar.
Tükenmez bir enerji ve heyecanla, gençlere bir şeyler verme isteğini
yitirmez. Uluslararası toplantılarda Türkiye'yi, Türk kadınını, Mustafa
Kemal'i savunur, savunur, savunur...
Bir oğlu olmuş, adını da Mustafa Kemal koymuştur...
Prof. Nermin Abadan-Unat, Siyasal Bilgiler Fakültesi'ndeki son dersini
bundan dört yıl önce verirken aralarında benim de bulunduğum bir grup
eski öğrencisi de sınıftaydı. Kimisi profesör, kimisi doçent, kimisi
çiçeği burnunda araştırma görevlisi. Deniz Baykal da sonradan
yetişmişti.
Son dersin sonunda, nefes bile almaya korkarak dinlediğimiz yukarıdaki yasam öyküsünü anlattı bize...
Ve sözlerini şöyle noktaladı:
- Ben yurdumu kendi irademle seçtim. Mustafa Kemal olmasaydı, belki ben
de olmazdım. Niçin Kemalist olduğumu, öyle sanıyorum ki artik
anlamışsınızdır.. .
Çok etkilendiğim bu öyküyü yazdığımda, sonunu
şöyle bağlamıştım: 'Bu sözleri, parası olanlara Bilkent'i, olmayanlara
Süleymancı yurtlarını gösterenlere adıyoruz...'
Bakıyorum da aradan gecen zamanda, ne Nermin Hoca'nın öyküsü güncelliğini yitirmiş, ne de benim altına düştüğüm not...
Tıpkı giderek daha güncel, daha gerçek, daha anlamlı olan Mustafa Kemal'in kendisi gibi ! .."
Bazen küçük bir hayat hikâyesi, binlerce kitaptan çok daha fazla şey anlatır .....
Prof. Dr. Ahmet Taner Kışlalı 1990
