Aşkta çocukluk değil mi?
Çocukluk aşkımı arıyor,istiyorum.
Ne temiz duygular.
Çıkarsız,tutarsız,şuursuz.
Sevgi gibi bir şey.
Anne sevgisi mi?
Baba sevgisi mi?
Kardeş sevgisi mi?
İnsan sevgisi mi?
Türkümü,şarkı mı,şiir mi?
Duyumsanan.
Nedense,
Herkes ilk sevgilisini hatırlar.
Oda çocukluk sevgisi,aşkı mı?
Sanki arar durur.
Saklambaç,körebe,ebelik oynar,
Masallarla büyüdük.
Keloğlan olur peri kızına,padişah kızına aşık olurduk.
Saklambaç oynarken,gizli gizli,
Masum öpücükler,şaşırırdık,küçük çapkın
Sanki gün gibi hatırlıyorum,bal öpücüklermiş onlar
Büyük büyük adamlar olduk.
Konken,satranç, briç oynarız.
Hayatta bir oyun değil mi?
Maskeli balodaymışız gibi,pandomim yalan dünya.
Herkes güler,herkes oynar,herkes şaşırır.
En iyisi,ırmağın üzerinde ,
Taş sektirmek.,değil mi?
Ah ah o aşk yaraları yok mu?
Ne güzel yaralardır o yaralar.
Bin bir çiçek açar,bin bir gülücükler.
Yaşamın anlamı oluyor.
Babamın sesini duyar gibi oluyorum.!
Aşkta çocukluktan başka bir şey değil.
Ama ne güzel çocukluk
Romantik düşler,melankolik haller,vurdum duymazlık.
Aşk sarhoşluğu.
Sevgiyle dönüyor dünya.
Cemal Borandağ
10 Nisan 2018 Tuzla-İstanbul
Sevgi dünyanın ikinci güneşidir.
