İçgüdüsel davranışlarım
Kedilerden öğrendiğimiz 17 hayat dersi
1- Yaşadığın anın keyfini çıkaracaksın.
2- Oyun fırsatlarını kaçırmayacaksın.
3- Doyduğun kadar yiyeceksin.
4- Birisi sana iyilik yaptı diye sahibin olmayacak.
5- Yine de kıymet bileceksin.
6- Tehlikeli bulduğun şeye yaklaşmayacaksın.
7- Meraklı olacaksın ama tedbiri elden bırakmayacaksın.
8- Temizliğine ve bakımına özen göstereceksin
9- Sık sık gerineceksin.
10- İstediğini elde edene kadar ısrar edeceksin.
11- Özgürlüğünü kimseye kaptırmayacaksın.
12- Kafana koyduğunu yapacaksın.
13- Kendi isteklerini küçümsemeyeceksin.
14- Güzel bir masaja hayır demeyeceksin.
15- Numara yapmayacaksın.
16- Yaşadığın yeri sahipleneceksin.
17- Her zaman dingin ve huzurlu bir anı yakalamaya çalışacaksın ve en önemlisi kendini beğeneceksin.
*Hepimiz Yaralıyız*
Hepimiz yaralıyız,
ışığın ulaşamadığı bir yerlerde, derinlerde...
Görünmez yaralarla yürürüz hayatta,
titreyen ellerle dikilmiş kalplerimizle,
kimsenin dikkatle bakmamasını umarak.
Dünya bize saklamayı öğretir,
canımız yanarken gülümsemeyi,
çatlaklarımızı örtüp, bütünüyle sağlammış gibi davranmayı...
Ama aslında hepimiz kırığız,
her birimiz anlatmaya korktuğumuz hikâyeler taşırız.
Uykularına gözyaşları saklayan bir anne,
kahkahası en gür çıkan ama içi en boş kalan bir adam,
kimse ikinci kez sormayacağı için hep "İyiyim" diyen bir dost...
Hepimiz kanarız, ama farklı şekillerde.
Kimi yaralar hâlâ taze, dokununca sızlar.
Kimileri kabuk bağlamış,
ama üstüne fazla bastığında acısı hâlâ hissedilir.
Bazıları ise o kadar derine gömülmüş ki
var olduklarını bile unutmuşuz—
ta ki bir şey gelip onları yeniden açana kadar.
Belki seni ihanet kırdı.
Belki hiç karşılık bulamayan sevgindi.
Belki peşinden koştuğun hayaldi,
sana hiçbir şey vermeden kaybolan.
Belki çok erken kaybettiğin biriydi.
Belki de çocukken duyduğun sözler,
ya da en çok ihtiyacın varken duyduğun sessizlik...
Ama yaraların seni zayıf yapmaz.
Onlar seni insan yapar.
Yaşanmış bir hayatın izleridir,
verilmiş savaşların kanıtı,
hissetmekten korkmayan bir kalbin sessiz yankısıdır.
Ve biz sadece yaralı değiliz,
aynı zamanda şifacıyız da.
Sözlerimizde merhem taşırız,
yargılamadan dinleyişimizde,
birbirimize var oluşumuzda...
Bazen farkında bile olmadan birbirimizi iyileştiririz.
Nazik bir söz, hafif bir dokunuş,
ve "Yalnız değilsin" diyebilmek—
böyle başlar iyileşmek.
Bu yüzden saklama yaralarını.
Yokmuş gibi yapma.
Onları nefes aldır.
Onlar sana empatiyi öğretsin,
ve hatırlatsın:
Karşına çıkan herkes,
senin göremediğin bir savaşın içinde.
Hepimiz yaralıyız.
Ama aynı zamanda dayanıklıyız.
Sürünebiliriz, ama yolumuza devam ederiz.
Kırılabiliriz, ama yeniden inşa etmeyi öğreniriz.
Ve sonunda, izlerimiz sadece acıyı anlatmaz—
hayatta kalışı da anlatır.
Yalnız kaybettiklerimizi değil,
bulduklarımızı da...
Eğer bugün kırılmış hissediyorsan, bil ki,
yalnız değilsin.
Sen, çatlakları arasından ışık sızan milyonlarca ruhun arasındasın.
Ve işte bu, hepimizi güzel yapan şey...
*Coral Charm
