Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz...
Nehirler kendi suyunu içemez...
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez...
Güneş kendisi için ısıtmaz...
Ay kendisi için parlamaz...
Çiçekler kendileri için kokmaz...
Toprak kendisi için doğurmaz...
Rüzgar kendisi için esmez...
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz...
DOĞANIN ANAYASASINDA İLK MADDE ŞUDUR:
Her şey birbiri için yaşar!..
Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur...
Eski çağlarda yürürlükte olan bir anlayıştı bu...
Bütünlüğü anlatırdı, özü iki cümleydi:
"BEN, BİZ OLDUĞUMUZ ZAMAN BEN OLURUM."
"BEN, BEN OLDUĞUM İÇİN SEN, SENSİN."
Şaman Davulu
(Arkeotarih 'ten alındı)