Kraliçemsin İstanbul.
Nice krallar,kraliçelerle yaşadın,
Ne harpler,darpler,depremler,yangınlar,
Gördün.
Çiğerlerim yandı.
Yedi tepede kurulmuş,
Her tepen,güzellikleri,
Hatırlatır.
Kuytu yerler,karanlıklar,entrikalar,hesaplaşmalar,
Ama,
Her yerin tahrip edilmiş.
Akın akın insanlar dolmuş.
Şehrin kargaşası,hengamesi artmış.
Sanki,başka cennet yokmuş gibi.
Mahzun mahzun akar boğaziçi,
Kız kulesi tebessüm ediyor.
Galata kulesi tarihe selam duruyor.
Boğaziçi köprüsü,genç Paris ile yaşlı koca Asyayla buluşuyor.
Artık sen yılların tecürbesini kazanmış,
Yaşlı bir kraliçesin,röküşsün,acuzesin,mamasın.
Seninle ömür geçilmez.
Sakin kentle,bozkırlar,yaylalar,dağlar.
Sevdalar,aşklar,
Bizi bekliyor.
Hayat verecek,yaşam iksiri verecek.
Yinede,her sabah,Prenses olarak doğarsın,İstanbul.
Cemal Borandağ.16 Eylül2016 Pazarcık.